Procesy starzenia skóry nasilające się w okresie menopauzy, a pielęgnacja.

Starzenie się jest procesem w pełni naturalnym i nieuniknionym. Stanowi wypadkową wielu zmian zachodzących w organizmie, zarówno na skutek działania czynników wewnętrznych jak i zewnętrznych. W konsekwencji spowolnieniu ulegają procesy regeneracyjne komórek, zaburzona zostaje homeostaza co wpływa również na możliwości funkcjonalne skóry, jej kondycję i wygląd. Menopauza to jeden z czynników wewnętrznych nasilających procesy starzenia. Według definicji to trwałe fizjologiczne zatrzymanie cyklu miesiączkowego, czyli można powiedzieć, że menopauza to synonim ostatniej miesiączki. Występuje zwykle u kobiet między 45 a 55 rokiem życia i trwa 2–4 lata. Sam okres menopauzalny trwa jednak aż do śmierci, czyli w przypadku Polek nawet 30 lat, co stanowi jedną trzecią życia kobiety.

Spadek estrogenów w przebiegu menopauzy jako zaburzenie hormonalne.
W okresie menopauzy dochodzi do gwałtownego spadku poziomu estrogenów co skutkuje szeregiem zmian w skórze oraz w jej przydatkach. Mniejsza ilość glikozaminoglikanów powoduje zmniejszenie grubości i elastyczności skóry.  Skóra staje się sucha, szara i matowa. Występują  zaburzenia melanogenezy skutkujące przebarwieniami i nierównomiernym kolorytem. Pojawia się także skłonność do rumienia i świądu, a także upośledzony proces gojenia ran i postępujące objawy zaniku. Wykazano, że w ciągu pierwszych 5 lat menopauzy skóra traci nawet do 30% kolagenu, a w kolejnych 2% rocznie.
Choć typowymi objawami starzenia menopauzalnego są suchość skóry, skłonność do podrażnień, utrata jędrności czy pogłębianie zmarszczek, to na skutek braku estrogenów uwidacznia się działanie testosteronu. Dlatego też często w połowie menopauzy może wzrosnąć liczba włosów ostatecznych na twarzy, gruczoły łojowe mają tendencję do powiększania się, może pojawić się trądzik lub rozwinąć łojotokowe zapalenie skóry.

Dlaczego zmiany hormonalne są tak drastycznie widoczne na skórze?
Dzisiaj wiemy, że estrogeny nie są tylko hormonami płciowym ale również pomagają w zachowaniu siły mięśni, usprawniają czynność układu sercowo-naczyniowego, chronią przed rakiem okrężnicy i są odpowiedzialne za utrzymanie skóry w dobrej kondycji, np. 17β-estradiol zwiększa proliferację fibroblastów oraz hamuje degradację tkanek, spowodowaną wpływem metaloproteinaz macierzy zewnątrzkomórkowej. Dzieje się tak dlatego, że w komórkach organizmu znajdują się receptory (ER-α i ER-β) dla tych hormonów, dzięki czemu są one w stanie wywołać efekt biologiczny. Receptory α odkryto w 1986 r a β 10 lat później. Ich stężenie w tkankach bywa różne, np. skóra twarzy wykazuje znacznie wyższy poziom ekspresji receptorów estrogenowych, niż np. skóra uda. W skórze i jej strukturach obecne są przede wszystkim receptory β. Wyraźną ekspresję tych receptorów wykazano we wszystkich warstwach naskórka (podstawnej, kolczystej, ziarnistej) oraz warstwie brodawkowatej skóry właściwej. W mieszkach włosowych ekspresja ER-α jest ograniczona tylko do komórek brodawek skóry. Natomiast ER-β są obecne w poszczególnych elementach włosa – od brodawki do łodygi.

Zrównoważona pielęgnacja skóry w okresie menopauzy
Zabiegi w gabinecie kosmetycznym powinny być zawsze dobrane bardzo indywidualnie w zależności od charakteru zmian w skórze. W pielęgnacji skóry z objawami starzenia hormonalnego poleca się:

• Peelingi chemiczne, bazujące na kwasie glikolowym Anti Age Peel Mission®, które wykonane w serii ścieńczają warstwę rogową naskórka pogrubiając jednocześnie skórę właściwą. W procedurze zabiegowej monokwas Anti Age warto połączyć z Witamin C Peel oraz Ferul Peel. Witamina C jest niezbędna do syntezy kolagenu a kwas ferulowy dzięki właściwościom antyoksydacyjny zapewnia szerokie spektrum działania zabiegu.
• Zabiegi na bazie retinolu, np. Reti Peel łączący dwa kompleksy retinolowe w stężeniu aż 10%, skutkujące przebudową skóry oraz wyrównaniem jej kolorytu, a także regulacją pracy gruczołów łojowych.