Bursztyn - szlachetna pielęgnacja. Biochemiczne mechanizmy odmładzania kwasu bursztynowego.

Kwas bursztynowy jest kwasem dikarboksylowym o właściwościach antyoksydacyjnych i zdolności do chelatowania jonów metali, szczególnie miedzi. Zaliczany jest do kwasów o delikatnym działaniu złuszczającym, a także zapobiega degradacji włókien kolagenowych, dzięki czemu zyskuje na popularności jako skuteczny składnik wykorzystywany w terapiach przeciwstarzeniowych.

Kwas bursztynowy jest jednym z najważniejszych metabolitów w cyklu Krebsa, który zachodzi w mitochondriach komórek i stanowi ostatni etap spalania produktów przemian cukrów, tłuszczów i białek, czego efektem jest powstanie energii w postaci ATP.

Fizjologicznie kwas bursztynowy oddziałuje na naturalny metabolizm komórkowy, przeciwdziała procesom degeneracyjnym w tkankach i zapobiega skutkom niedotlenienia. Dzięki tym efektom dochodzi do regeneracji włókien kolagenowych i elastynowych, czego rezultatem jest zachowanie sprężystości, napięcie i uelastycznienie skóry. Działanie ochronne na fibroblasty zapewnia wzmocnienie właściwości podporowych, a także wygładzenie zmarszczek. Jako przeciwutleniacz kwas bursztynowy zapobiega uszkodzeniom komórkowego DNA, powstawaniu nieprawidłowych komórek i uszkodzeniu tkanek, przez co wpływa na opóźnienie procesów odpowiedzialnych za przedwczesne starzenie. Poprawiając mikrokrążenie sprzyja dobremu odżywieniu komórek i ich dotlenieniu. Ma zdolność do regulacji procesów w komórkach ze zwolnionym metabolizmem, przywracając funkcje życiowe i zapobiegając obumieraniu tkanek. Hamuje fotostarzenie i degenerację białek podporowych skóry. Stanowi ważny element zachowania homeostazy w tkankach. Obecność kwasu bursztynowego zapobiega hipoksji tkanek, czyli niedotlenienia spowodowanego nagromadzeniem pirogronianu i mleczanu, co związane jest z procesami tworzenia energii.

Wiele odkryć sugeruje, że kwas bursztynowy może również wykazywać działanie rozjaśniające przebarwienia. Z uwagi na zdolność wiązania jonów miedzi może blokować aktywność enzymatyczną tyrozynazy i wpływać na melanogenezę. Miedź znajduje się w miejscu aktywnym tyrozynazy, a więc obecność kwasu bursztynowego może skutkować całkowitym zahamowaniem jej działania. Właściwości antyoksydacyjne, podobnie jak w przypadku kwasu askorbinowego - wpływają na zmniejszenie intensywności barwnika w skórze i hamują niekorzystne efekty związane z nagromadzeniem wolnych rodników tlenowych.

Kwas bursztynowy ma wpływ na aktywność czynnika indukowanego hipoksją (HIF-1α), który odgrywa kluczową rolę w odpowiedzi na niedotlenienie i zapobieganiu negatywnym skutkom braku tlenu. Poprzez stymulację glikolizy odpowiada za prawidłowy wzrost komórek i ich ochronę w warunkach stresowych. Dodatkowo stymuluje angiogenezę i wpływa na zwiększenie produkcji krwinek czerwonych.

Podsumowując, kwas bursztynowy ma korzystny wpływ na mitochondria fibroblastów i stymuluje produkcję najważniejszych białek strukturalnych skóry - kolagenu i elastyny. Poprzez aktywację metabolizmu komórek hamuje procesy degeneracyjne. Pobudzenie mikrocyrkulacji krwi w skórze daje efekt odżywienia i poprawienia kolorytu. Zastosowanie kwasu bursztynowego w terapiach anti-age wpływa na zachowanie odpowiedniej elastyczności i tekstury skóry, daje efekt liftingu, a także redukcji zmarszczek.

Zdj. źródło:
Maintenance of homeostasis in the aging hypothalamus: the central and peripheral roles of succinate
Thomas T. Chen, Eugene I. Maevsky and Mikhail L. Uchitel